پرده ای سفید از انتظار بر پنجره ی چشمانم کشیده شده است

 که حاصل آن خیال خام و واهی اس

اما دل دروغ نمیگوید

نمیدانم

 شاید دل هم دروغگوست

که هر لحظه هشدار دیداری تازه را میدهد

و گل امیدی در وجودم میکارد

اما هر بار اشکهایم گل امیدم را آبیاری میکند

تا نور دیداری دوباره

گل آرزوهایم را در ذره ذره ی وجود م بارور سازد

سالهاست که در انتظار نشسته ام